Konseptet hyttetur

Sist helg leigde me ei hytte på fjellet. Hytta var flott og me fann fram etter berre ein halvtimes halvvegs mållaus kjøring/rygging rundt på eit hyttefelt litt sør for Røldalstunnellen. Eg meiner, når dette synet møter deg då kan du umulig unngå å senke skuldrene?

Heldigvis var hytta lafta og det var difor ikkje nødvendig å måke taket. Flaks.

Men frå spøk til alvor, hyttetur er heilmaks og Røldal viste seg frå si finaste side. Rett utanfor hyttedøra var det preparerte langrennsløyper og berre få minutt oppover befant me oss i strålande sol i Røldal Skisenter. Det er ein overdrivelse å seie at eg er i mitt rette element når eg får slalomskoa på, og min mann er svært entusiastisk sjølvutnevnt skiinstruktør. Etter tre timar opp og ned i trekket med oppmuntrande tilrop blanda med tekniske instruksar av typen :»meir tyngde på hælen på ytterski» og «hold blikket på bakken – IKKJE på skia» syns eg sjølv eg lett kunne forvekslast Pernilla Wiberg på 90-talet fekk eg kommentaren: «Ja, det begynner jo å sjå bedre ut nå». Så er eg ikkje heilt i mål stilmessig enda, men ein ting er sikkert: eg er ikkje lenger kjemperedd og eg kan faktisk strekke meg til å seie at slalom er litt kjekt.

Dette kunne sjølvsagt vore meg, men det er det ikkje. Det er Lindsey Vonn og bildet er lånt herfra.

 

 

Reklame

Read Full Post »

Kong Vinter – endeleg på plass!

Eg, som slett ikkje er begeistra for kulde og glatte vegar har i år tatt meg i å sutre fordi DET IKKJE ER SNØ! Ja, nå står ikkje verda til påske tenker du kanskje. Blir ho aldri nøgd? Sanninga er at dei siste åra har eg sett meir og meir pris på vinteren og den har å by på. Og i helga kom vinteren på plass for min del. Strålande sol og gnistrande føre.

Laurdag var det Eikedalen Skisenter som lokka, og lille store storesøster på seks år kjørte sitt første slalomrenn! Ikkje godt å seie kven som var mest stolt, men sikkert er det iallefall at dette gav meirsmak. Eikedalen er forøvrig ein fin plass for barn, kort kjøreveg frå Bergen og passande bakkar. Stas var det også at Tertnes Alpin sette opp portar og arrangerte renn for alle som ville vere med.

Søndag vart det aketur i nærområdet! Eg vil verkeleg slå eit slag for å bruke områda rundt der du bur. Akebrett, stormkjøkken, kakao på termos – og for ikkje å gløyme dei obligatoriske fiskekakene! Pølser slår ikkje an hos jentene, men får dei fiskekaker, ja då er dagen redda. Fint for oss. Fiskekaker er godt som gull. Steik på bål eller stormkjøkken, pimp dei med paprika, agurk, tomat og majones og nyt!

Og heilt ærleg: finst det noko bedre enn aking? Neppe!

 Til høgre på bloggen finn du fleire som skriv om barn og friluftsliv. Eivind Eidslott, forfattaren av boka Fjellbarna og bloggen med same namn er sjølvsagt den leiande «barn og friluftsliv-guruen». Her er det mykje inspirasjon å hente.

Read Full Post »

Maritime overraskelsar

Helga vart tilbrakt på flotte Solstrand Hotel på Os. Dette er eit eventyr av eit hotell, så forventningane var skrudd heilt i taket. Eg og finaste lillesøster Ingrid kom til hotellet laurdag og før me visste ordet av det låg me i bassenget og nytte utsikten over fjord og snøkledde toppar. Etterpå var det duka for høgdepunktet: algeinnpakning. Når ein ligg på benken innsmurd i alger frå hårrot til tåspiss, ja då føler ein verkeleg at ein har tatt det maritime sjelelivet til nye høgder. Det er godt for kropp, men kanskje mest for sjela å kjenne algene krype under huden. Lite visste me at me hadde endå kraftigare maritime opplevelsar i vente. Det var nemleg når middagen kom på bordet, ja faktisk nesten var eten opp det toppa seg for å bruke eit kraftuttrykk. Lillesøster delte sin siste uerbit i to – og til syne kom ein makk. Javiss, ein lang og tynn kveis. Og der forsvann apetitten. Restaurantsjefen kom ilande og beklagelsane hagla. Jaja. Det blir ei stund til neste uerfilet kjenner eg.

I staden for bilde av kveis får du heller eit bilde av utsikten frå hotellrommet.

Heldigvis vart ingen sjuke og me avslutta helga med ein fantstisk søndagstur til Liafjellet på Os. Nydeleg utsikt og frisk luft la ein dempar på kveisnedturen.
Liafjellet er herved anbefalt sjølv om me fann toppen ved eit reint lykketreff (ikkje lett å finne rett sti når det er snø). Fin tur og fin utsikt. Der er det me jaktar på, er det ikkje?

Read Full Post »

Leopardar i syd-Europa

Korleis kan det ha seg at eg, ei stressa småbarnsmor på 31, ansatt i Staten og på ei uskuldig jobbreise til ein kjekk by sør i Europa plutseleg finn meg sjølv innlosjert på eit lugubert hostell langt frå allfarvei? Eit hostell der rommet er 2 kvadratmeter, der kloakkeimen heng tungt i gangane, taklyset er totalt fråværande og resepsjonisten er kledd i leopardtights?



Jo nå skal du høyre. I Barcelona denne veka skal det vere eit kjekt kurs som er svært fagleg relevant for meg. Her er berre 25 deltakarar så innlosjering burde ikkje vere noko problem. Vel. I tillegg er det ein verdsomspennande mobiltelefonkonferanse i denne byen denne veka. Byens hotell er smekkfulle, stappa til randen av mobiltelefonrelaterte mennesker. Det formeleg tyt ut mobilinteresserte folk frå kvart eit stort og lite respektabelt hotell. Altså skulle det vise seg at det ikkje lett som ein plett å skaffe seg overnatting denne veka. Eller? Iherdig internettsøking før helga resulterte i eit rom. EIT EINASTE ROM igjen. Alternativet var sovesal. Eg booka det einaste rommet som var å oppdrive, og var glad og fornøgd. Heilt til eg stod på døra i dag.

Eg meinar ikkje å vere fordomsfull her altså. Men, når resepsjonisten har leopardtights, det dundrar house- og trancemusikk (heiter det det?) frå youtube i resepsjonen og det ikkje finst gardiner eller anna tekstil til å dekke for vindauga på rommet med, ja då blir sjølv ei enkel sjel frå landet skeptisk. Og når smekklåsen på fellestoalettet i tillegg går fullstendig i lås og eg må gaule og skrike på leopardmannen for å få hjelp ti komme meg ut, ja då nådde eg smertegrensa. Og då har eg ikkje eingong nevnt resten av klientellet.

Heldigvis og til alt hell og lukke. Min gode mann klarte å spore opp eit anna ledig rom ved å bruke god gammaldags googling heimefra. Eg er no innlosjert i fredelegare omgivnadar. Ingen spor av villdyr og ingen kloakkeim.

Har eg lært noko i dag?

Ja.

1. Lås aldri toalettdøra på hostellet. Hold den igjen.

2. Stol aldri på ein mann i leopard.

Bileta i dette innlegget har eg heldigvis ikkje tatt sjølv. Dei er henta frå hhv wallpaperbase.com og kildenett.no.

Read Full Post »

Leirliv for labradorar

Sommarferien vart avslutta med speidarleir. Speidarleir er fine greier. Bållukt i håret, gitarspel og krutsterk kaffe. Seine kveldar, lite søvn. Regn og sol. Eg møtte min mann på speidarleir. Eg har utallige gode (og nokre middels) minner frå speidarlivet. Mange netter i telt og mange kveldar rundt bålet. Ein kjem nærare kvarandre når himmelen er taket og ein stadig må flytte seg rundt for ikkje å få bålrøyk i augo. Ofte er det duka for djupe samtalar og kloke filosoferingar. Dei siste åra har det vore mindre og mindre speidarliv. Difor gjorde det godt med denne vesle leiren rett før sommaren gjekk over til haust.

Presenning over bålplassen. Vinden tok godt tak, men den beskytta mot slagregn.

Lillemor syns maten smaker best i friluft. Så for den saks skuld skulle me halde  oss utandørs på fast basis.

Me har knekt ei stang på familieteltet vårt (eit digert 8-mannstelt med to meter under taket). Difor syns mannen at det var ein god idè å låne svigers sitt telt. jada, sa han, det er eit romsleg fire-mannstelt. Passar fint for oss. Eg tenkte, jaja, sikkert greit. Heilt til me slo det opp. Først trudde eg det var ein spøk. Så innsåg eg at eg nok måtte tilbringe natta ei eit telt med storleik labrador. Teltet er pr def eit tremannstelt, men du kan samanlikne det med å sove under eit stovebord, av den typen som står framføre sofaen. Nasa tok nesten i taken når eg låg på rygg. Og du vil ikkje eingong tenker på korleis det såg ut når me skulle ut og inn av denne midlertidige ferieboligen. Enden på visa var at far måtte overnatte i utstyrs-lavvoen utan botn og mor og jentene klumpa seg saman i labradorteltet. God natt og sov godt.

«Et speiderliv med godt humør
det jager sorgene på dør.
Og vil du vite hvor humøret er
så finner du det her!»

Read Full Post »

Dårleg sjømannsskikk??

I forrige innlegg stilte eg spørsmålet om kvifor fenderane (desse plast-pølsene som heng på utsida av båten når den ligg til kai) absolutt må henge på innsida under overfarten. I går nytta eg sjansen og spurde ein venn om saken. Han er svært båtkynding og svaret var enkelt og kom svært konsist: Det er dårleg sjømansskikk. Rett og slett. Umogleg å argumentere mot. Dårleg sjømansskikk. Dette fekk meg til å undre. Kva meir er dårleg sjømansskikk? Vel, det er ikkje lite. Så hald deg fast og førebu deg på ein leksjon i SKIKK OG BRUK TIL HAVS:

Første punkt: (fenderane har eg allereie nevnt, så dei er ikkje med her). Aldri plystre ombord i båt. Neivel, kvifor ikkje? Svaret ligg rett oppi dagen: plystring er etterlikning av stormen. Storm vil ein ikkje ha. Ikkje ein gong om den er perfekt. Det er likevel verdt å notere seg at dette gjeld i all hovudsak ombord i seglskuter, og dersom det skulle vere vindstille er det lov å plystre berre littegrann i håp om å få litt fart i segla.

Biletet kjem herfra og illustrere den perfekte storm.

Andre punkt: Snakk aldri om hest ombord. Etter å surfa litt rundt på nettet finn eg fleire forklaringar, men den beste, i mi meining, er at hesten vert nytta til å dra kjerra med kista i gravferder. Altså er hesten og døden knytta til kvarandre, og døden, det er ikkje noko sjømenn er komfortable med å tenkje på.

Tredje punkt: Ta aldri paraplyen med ombord. Paraplyen vert brukt av presten i gravferder og kjem difor i same kategori som hesten. Paraplyen varslar også dårleg vær, noko som er sjømannen si største bekymring.

I tillegg finst ein heil haug med andre ting du ikkje skal gjere ombord, men slik eg ser det er det desse tinga som er viktigast. Kom gjerne med innspel her.

Men, eit innlegg som dette må jo også innehalde eit par punkt om god sjømannsskikk. I det minste det som vert kalla alminneleg sjømannskikk. Det kan enkelt oppsummerast som det same som god folkeskikk og sunt bondevet. Ver høfleg og grei, ta hensyn og for all del, og dette er viktig, fortøy båten din godt når du av ein eller annan grunn går i land. Noko du ikkje gjer så ofte dersom du verkeleg meinar alvor med båtlivet. Og det gjer me jo.

Fortøy båten din med dobbelt halvstikk. Biletet er lånt herfra.

Read Full Post »

Fender, slepetau og blikket på horisonten

Vel ombord i svigerfar sin sjark var me klar for årets søndagstur. Ei øy vest i havet var målet, estimert reisetid var to timar. Kvar veg. I sjark. Sekken full av bokstavkjeks og boller, redningsvestar på. Me la frå kai med høgt humør og kaffe på termos. Så langt, alt vel. Det viste seg raskt at Fire-snart-femåringen ombord var den mest sjøvante av oss damene, raskt og me vante fingrar lempa ho fenderane (dei plast-pølsene som heng utanpå båten når ein ligg til kai for at båten ikkje skal dunke borti kaien) på innsida av ripa før me i det heile tatt var stevna frå kai. Greitt med alt som er gjort. Når sant skal seiast har eg aldri heilt forstått kvifor desse ikkje kan henge på utsida heile tida, men sånn som eg har forstått det er det svært viktig at desse heng på innsida under overfarten.

Far i huset er kaptein i svigerfar sitt fravær. Her er det verkeleg snakk om å setje sjøbein. Sjølv i smult farvatn.

I Røyksundkanalen såg me hegre. I den grad eg har nokon favorittfugl er dette ein av dei. Den kan bli over ein meter høg og har noko verkeleg staseleg ved seg. Desverre var den ikkje lett å få bilde av der me kom durande i diselsjarken, men kikk midt i bildet så ser du han. Flotte fuglen.

Etter eit ukjent tal bokstavkjeks, manetteljing og polarbrød med baconost nærmar me oss øya. Framleis er alt vel.

I det moderne båtlivet no til dags er storleiken på redningsvesten OMVENDT proporsjonal med kroppsstorleiken. Nymotens flytevest til vaksen er liten og nett og svært praktisk. Lillesøster derimot, ho har flyteelement til oppunder øyrene.

Det var på heimveg det heile skjedde. Etter å ha vore så langt ute at hav møter himmel og det er Manhattan neste stopp var me heldigvis tilbake i fjorden då motoren bestemte seg for seie takk for i dag. I tillegg hadde det blese opp litt så sidebøljene var ein smule plagsomme og vasspruten gjorde oss våte i håret. Plutseleg heilt stille. Du har ikkje følt deg skikkeleg flau her i livet før du står i ein liten sjark og veiftar med ei gul regnjakke over hovudet i håp om at nokon ser deg. Heldigvis gjorde nokon det, og fram kom slepetauet. Snille folk fekk oss til kai. Takk for i dag.

Til slutt eit lite råd frå ein sjøulk: blir du uvel av sidebøljer og anna pjask, hold blikket på horisonten!

Read Full Post »

Dregg, draft og bringebærboller

Når ein landkrabbe giftar seg med ein som har båtførarbeviset då er det duka for misforståingar, utfordringar og kanskje også morosame historiar. Eg er slett ikkje komfortabel med gyngande grunn under føtene, og langt frå begeistra for rullande bølger som kjem frå sida. Då blir eg uggen, muggen og sur. Etter eit par meir eller mindre vellukka båtturar har eg likevel plukka opp eit og anna. I anledning solskin og føreståande båttur i helga har eg her tenkt å presentere eit lite kræsjkurs i båtvett. For dei som ikkje er kjende med termen kræsjkurs er det eit kort og intenst kurs før eksamen som prøver å oppsummere pensum, men som berre gir deg kvaler større enn dei du hadde før kurset. Så, her er mine enkle reglar for sjø og havbruk.

Første punkt. Dregg er det same som anker. Det er ein diger metallsak som har eit tau i enden med det klingande namnet dreggtau. Når styrmannen skrik til deg: HIV DREGGEN, ja då skal du slenge metallsaken ut i sjøen, men for all del, og dette er viktig: du skal halde godt tak i enden av tauet slik at ikkje det også forsvinn ned i djupet. Gjer det det, ja då blir det bråk og båtturen endar i ein dykketur der du sit eine og aleine ombord i båden medan ein ilter styrmann dykkar etter tauet.

Dette er ein dregg, men utan tau. Biletet er lånt frå www.aye-aye.no.

Andre punkt: Draft betyr sjøkart. Det er veldig viktig å følge med på draftet slik at ein unngår å gå på skjær og holmar. Du får neppe ansvar for draftet i første omgang, så berre slapp av. Men det er greit å vite at det er stort og pakka inn i plast og som regel litt framme i båten i nærleiken av rattet.

Tredje punkt: Når dykk skal få båten inntil land slik at det er mogleg å få fast grunn under beina igjen og styrmannen køyrer sakte mot svaberga og brått skrik HOPP til deg, ja då hoppar du. Eg er jo generelt i mot å hoppe når andre seier hopp, men i denne situasjonen anbefalar eg deg å hoppe. Husk å ta med deg tauenden av det tauet som er knyta fast i båten framme når du hoppar. Flate sko er best. Ingen protest.

Fjerde punkt: Båttur kan by på hyggelege opplevingar, her illustrert med ein av dei vanlegaste: Ein får ein fisk som er så liten at den ikkje er til noko som helst. Det er likevel lurt å vere positivt innstilt til fisking, då dette er svært viktig for båtfolket og dette jo er ein leksjon i korleis ikkje fornærme styrmannen.

Femte punkt: Ha alltid med kaffe på termos. Uten kaffe kan stemninga fort bli litt meir amper enn godt er. Er du ekstra lysten på å gjere godt inntrykk, ja då bør du lage ein diger porsjon av desse fantastiske bringebærbollene med mandelmassefyll. Med desse i sekken og dei overståande råda friskt i minnet kan sjølv ein innbitt landkrabbe komme velberga gjennom båtturen.

Og hugs: Dersom du køyrer båten og dykk er midtfjords og du trur alt er fint og det plutseleg dukkar opp flytande gras langs båtsida som frå ingenting, då må du svinge hardt til motsatt side. Flytande gras midtfjords er nemleg tydeleg indikasjon  på undervass-skjær. Og dei vil ein for alt i verda unngå.

Kast loss!

Read Full Post »

Turist i eigen by – Gamle Bergen

I dag har me, på tross av iskald vind og tildels kraftige regnbyger, vore turistar i eigen by og besøkt Gamle Bergen. Gamle Bergen er ei samling hus frå slutten av 1800-tidleg 1900 talet samla i Sandviken i Bergen.

Ender, duer og måse høyrer med i eit bymiljø

Det same gjer utedassen.

Smau, gater, torg er sett saman slik det var i Bergen for rundt hundre år sidan. Me hadde barnevogn med og dermed var det ikkje aktuelt å vere med på omvisning med guide. Det vart difor rusletur på eiga hand for vår del. Eg trur nok ganske sikkert det hadde vore meir spanande å få komme inn i husa, men då måtte me altså vore med på guida tur.

Kald vind til tross, is i magen er alltid godt og me hadde ein fint tur i rundt i gamledagar på ein andre pinsedag. Ellers har me brukt pinsehelga til å bygge to store kassar som me har sått ein heil bråte med grønnsaker i. Det blir spanande å sjå om det veks opp noko. Gulerøtter, reddik, rødbete og ruccola, solsikker, tomater, agurk og jordbær. Det er derimot ikkje så spanande å vise fram bilder av jord uten spirer, foto kjem difor etterkvart!

Read Full Post »

Rekreasjonsreise

I helga reiste eg, med tog, til hovudstaden. Det var rekreasjon frå eine enden til den andre. Hyggeleg helg i lag med superhyggelege venninner frå gamle dagar. Operaen var fantastisk, Munch museet var fantastisk, handlegatene var fristande og maten var upåklageleg. Eg illusterer det heile, ikkje med eit av dei tusen bildene eg tok på operaen, ikkje med bilder av Skrik og Madonna, men med bilder av den superkule elefanten som lillesøster fekk av sin snille fadder til 1-årsdagen som ligg svært så avslappa på eit dynetrekk frå tidleg åttital. Fordi det var den kjensla eg hadde i kroppen då eg kom tilbake til kvardagen. Nostalgisk, hyggeleg og veldig avslappande. Har du ikkje hatt deg ei rekreasjonsreise i år? Det bør du vurdere.

Blei det i overkant hyggeleg og avslappande?? Jada, bare vent til eg skal blogge om nasjonaldagen. DÅ blir det hyggeleg då!!

I dag lot eg meg forresten insiprere kraftig av Sweet Paul sitt fantastiske nettmagasin. Hadde eg ikkje lyst å bake frå før så fekk eg det iallefall nå! Mannen har ein strålande flott blogg og, den finn du her.

Read Full Post »